Zaczęło się od mszy świętych w gmachu władz miejskich i od małej kaplicy w miejscu dawnego sklepu spożywczego i zakładu naprawy opon. Dziś, po 70 latach, parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Wallington liczy sobie 2300 rodzin i jest jedną z najprężniejszych w okolicy.

W katolickiej parafii w Wallington, najbardziej polskim miasteczku w New Jersey, odprawia się dziś w weekendy 8 mszy świętych – 3 po polsku i 5 po angielsku. Nie zawsze jednak tak było. Początki miejscowości sięgają XVII wieku i wówczas w okolicach osadzali się głównie protestantcy Holendrzy.  Już jednak od początku XIX wieku wśród mieszkańców osady pojawiają się polskie nazwiska. A w 1925 roku swoją świątynię otworzył tu Polski Kościół Narodowy. Katolicy jednak chodzili do kościoła na drugą stronę rzeki. O utworzeniu oddzielnej parafii zaczęto myśleć po 1937 roku, kiedy w północnym New Jersey oddzielono od Newarku nową diecezję w Paterson. Granicę wyznaczono na rzece Passaic. Chodzący do kościoła do Passaic mieszkańcy Bergen County udawali się więc do innej diecezji. "Parafii nie tworzono początkowo jako parafii personalnej (czyli etnicznej). W założeniu miała to być parafia terytorialna". Ale wszyscy czterej kolejni proboszczowie: ks. Alexander Fronczak, ks. Stanley Adamczyk, ks. Walter Gorski, ks. Felix Marciniak mieli lub mają polskie korzenie. "Niemal od początku istnienia parafii w świątyni wygłaszano kazania po polsku. Trzeba jednak pamiętać, że przed Soborem Watykańskim II liturgię sprawowano po łacinie". Msze św. po polsku pojawiły się jednak dość późno. Wprowadził je ks. Adamczyk po 1980 roku.

Parafia rozwijała się szybko. Na początku władze miasta pozwoliły, aby msze święte odprawiano w niedziele i święta w budynku municypalnym przy Hathaway Street.  Równocześnie kupiono budynek przy 194 Maple Ave., a potem zaadaptowano na kaplicę dawny sklep na rogu Paterson Ave. i Bond Street. Potem zaczęto budować budynek szkoły i obecny kościół. Dolnego poziomu świątyni zaczęto używać w 1947 roku. We wrześniu następnego roku dzieci poszły już do parafialnej szkoły, a we wrześniu 1955 roku skończono górny kościół. Ten ostatni wyremontowano w 1979 roku. To właśnie wówczas organy umieszczono za głównym ołtarzem.

Lata 80. i 90. to boom nowej polskiej emigracji do Wallington. Osadzali się tu ludzie z całej Polski, ale przede wszystkim z jej południowo-wschodniego krańca. Ale nie oznaczało to odsunięcia w cień grupy wiernych mówiących po angielsku. "Te wspólnoty są bardzo ze sobą zgrane. Widać to podczas przygotowań do parafialnych świąt, na przykład parafialnego pikniku". Ta coroczna impreza organizowana jest zawsze w przedostatni weekend września. Ksiądz przypomina, że do parafii należą także rodziny mówiące innymi językami, m.in. po włosku, hiszpańsku i arabsku. W czasie kościelnych świąt plan nabożeństw układa się tak, aby obie grupy – polsko- i angielskojęzyczna były zadowolone.

Dziś w parafii pracuje trzech kapłanów – ks. proboszcz Felix Marciniak, ks. Steven D'Andrea i ks. Tadeusz Mierzwa oraz dwóch diakonów  Domenick A. DiBernardo i Krzysztof Pawlik oraz dwie siostry felicjanki Lisa Marie DiSabatino i Victoria Bartkowski oraz siostra Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Starowiejskich Jadwiga Zaremba. Parafia żyje także własnym życiem. Wierni są bardzo aktywni – mówią kapłani. Około 150 uczniów uczy się  w Sobotniej Polskiej Szkole Dokształcającej. Przy parafii działają organizacje charytatywne, kółka różańcowe (angielskie i polskie), Trzeci Zakon, Rycerze Kolumba i grupy liturgiczne. Parafia patronuje również wallingtońskiemu komitetowi Parady Pułaskiego.